DE TEKENAAR
dagboekfragment uit 1990
De tekenaar is 81 jaar
Op TV zie ik uitgelaten volksmassa's die in hevige sprongen en de meest dwaze en uitgelaten danshoudingen hun blijdschap vertonen om de morgen vrijkomende ANC-leider Nelson Mandela.Aan de ene kant trekt het me aan om dat nieuws bij te houden; aan de andere kant stoot het me af om de uitbundige blijdschap te delen. Vooral de rede van Mandela zelf stelde me voor vragen. Daarin klonk meer het woord: voortgaan met die strijd, dan een woord dat op zou wekken tot vrede. Met beide vuisten omhoog eist hij onmiddellijke maatregelen van de regering om besluiten te nemen tot opheffing van de apartheidswetten.
Mijn jongens konden gemakkelijk met de blijdschap instemmen. Een woord van kritiek konden ze moeilijk horen, ook niet over het gebeuren in Amsterdam waar onder aanvoering van burgemeester van Tijn een tocht van de Dam naar het Leidseplein werd gemaakt. De naam Leidseplein zou vervangen worden door Mandelaplein. Ik had er moeite mee om daar blij mee te zijn.
Ook Trouw staat bol van wat zich in Zuid Afrika heeft afgespeeld en afspeelt. Ik probeer me erin te verdiepen, maar m'n ogen doen het moeizaam.