DE TEKENAAR
dagboekfragment uit 1963
De tekenaar is 54 jaar
De stukken voor het komende examen op 16 april a.s. zijn gearriveerd. Het is nu bij tien uur en nog heb ik niets gedaan van het overstelpend vele werk. Kom op, man!Niet lang geleden ontdekte ik een studiegenoot, dhr Roozendaal, die ook het examen gaat doen. Hij bood me aan me met z'n auto te komen halen op de eerste examendag. Een verheugend aanbod dat ik uiteraard graag aannam. We moeten namelijk nogal wat spullen meenemen. Zo kom ik gemakkelijk op de plaats van bestemming.
Ik belde de heer Krimpen. Een deskundige die vele jaren het eerste vak van de eerste examendag examineerde: letterschrift. Deze bood me ooit aan: "Wanneer je dat eens nodig hebt, wil ik je wel helpen."
Hij woont in Amsterdam en ik wil graag zijn oordeel. Wellicht kan ik zo aan de weet komen hoe ik de resterende dagen voor het examen doeltreffender kan besteden.
Een lelijk ding is dat ik deze week gereed moet zien te komen met de illustraties voor het meinummer van School & Huis. Een mooi ding echter is dat ik in de kamer kon zijn van de man die me helpen wil om de moeilijkheden te overwinnen met perspectief en beschrijvende meetkunde. Het geeft me een gevoel van opluchting en hoop.
De heer Pranger ben ik veel dank verschuldigd. Op de huiskamertafel namen we een stuk beschrijvende meetkunde door. Vlot en deskundig trekt hij de voor mij duistere vraagstukken met heldere lijnen in het licht. Verduidelijkende schetsen en geduldig gegeven toelichtingen worden me in een begrijpelijke volgorde voorgezet. We waren bezig van vier tot half zeven.
"Jammer dat je niet eerder bij me gekomen bent."
Ik beaamde dat. Inderdaad, hoe veel beter beslagen zou ik op het examenijs hebben gestaan dan ik nu doe.
Toch geeft dit contact me een belangrijke injectie die gunstig werkt. Een paar uur werken bij dhr Pranger verandert m'n hele instelling.