De ouderwetse zwart-wit-fotografie

Fotografen en hobbyisten drukten vroeger in hun donkere kamer hun eigen (zwart-wit)-foto's af op fotografisch papier. Bestaat nog!!
Dat papier bevat een laag van zeer fijne kristallen zilverbromide.
Op het moment dat lichtstraling (energie) zo'n kristal bereikt wordt het in zekere zin aangetast:

AgBr(s) Ag(s) + Br₂(g)
Ag(s) is zwart, en Br₂ (ontsnapt in gasvorm)
Op het papier zie je nog niets van dit proces, direct na de belichting, maar die aantasting heeft wel op allerlei plekken plaats gevonden.
Dan moet je dat papier vervolgens in een ontwikkelbad onderdompelen (1). Elk aangetast kristal (heeft al een beetje neutraal zilver) zal gaan reageren met de stoffen in dat bad: hydroxide en dihydroxibenzeen

2AgBr(s) + 2KOH(aq) + H₂O + OH^- 2Ag(zwart) + andere stoffen

Hoe meer licht op de kristallen viel, des te meer zilver zal verschijnen en des te zwarter het resultaat.
Dan is er nog een heleboel ongebruikt zilverbromide over en dat mag natuurlijk niet daar blijven zitten. Dat zou alleen maar problemen veroorzaken als de film of het fotopapier daarna in het licht komt.
Het overbodige en overgebleven zilverbromide moet weg en daarvoor gebruikt men "fixeer", een oplossing van ammoniumtiosulfaat.

AgBr(s) + 2(NH₄)₂S₂O₃(aq) NH₄Br(aq) + (NH₄)₃(AgS₄O₆)(aq)

Tenslotte is het alleen nog maar een kwestie van het papier of de film drogen.