Nederland Waterland
Hoewel het vliegverkeer rond 2025 minder intensief is geworden, kan het heel goed gebeuren dat u van vakantie of van een dienstreis per vliegtuig terugkeert in het vaderland. Door het raampje glurend naar beneden verbaast u zich over wat te zien is vlak voor de landing. Waar dat uitzicht vroeger overheerst werd door groene weilanden, ziet u nu vooral water. Het lijkt wel of u gaat landen op een eiland of op het vliegveld van Lagos aan de Algarve. Gaan we neerstorten in zee of zo?
Niets daarvan. De dreiging van de zeespiegelverhoging was zo reëel geworden dat de oude bemaling van de Nederlandse oppervlaktewaterhuishouding niet meer voldeed. Schiphol en Lelystad en meer gebieden liggen te ver onder het zeeniveau. Bemaling van dat gebied ging niet alleen teveel energie eisen, ook de grilligheid van watertoevoer had extra regulatie nodig.
Vrijwel alle grond waar geen landingsbanen waren, werd diep afgegraven om daarmee de landingsbanen flink te verhogen. Vandaar dat het voor de piloten lijkt of ze op een dijk gaan landen. Dat is in wezen ook zo, maar wel op een fantastisch brede en goed geasfalteerde dijk; dat wel. Voor het onderhoud en andere zaken varen speciaal daarvoor gebouwde bootjes af en aan. Hier en daar is een brugverbinding.
De Haarlemmermeer is overigens niet het enige gebied dat op die manier is opgedeeld in zeer diepe en hogere gedeelten. Ook bij Lelystad heeft men - met omliggende grond - elke landingsbaan sterk opgehoogd tot boven het zeeniveau. Het hele bijbehorende gebied is daarmee overloopgebied geworden. Tussen de landingsbanen liggen dammen, bruggen en ouderwetse platbodems voor de nodige bereikbaarheid, en er is bootverkeer.
Begin jaren twintig kon je in heel het Westen van Nederland de graafmachines aan het werk zien. Behalve bij Schiphol en de Flevopolder, werd er ook gegraven ten Westen van de lijn Gouda, Waddinxveen en Boskoop, gebieden ten Noorden van Nieuwkoop en in de Wieringermeerpolder en diverse andere zeer diep liggende polderstukken, en voor veel meer dan alleen landingsbanen natuurlijk.
Hier en daar is een nieuw type dijkdorpen aangelegd, of zogenaamde lintdorpen. In plaats van geasfalteerde landingsbanen, zijn er op de verhoogde terpdijken huizen gebouwd. Nog steeds is men aan het bedenken hoe dat op een creatieve manier kan worden uitgebreid. Zelfs steden zouden zo gebouwd kunnen worden, beweren sommige landschapsarchitecten. Je kunt immers die brede terpdijken zo hoog en zo breed maken als je wilt en in elke gewenste vorm.
Veel oude behuizing lag vroeger niet, maar ligt inmiddels wel onder zeeniveau. Daar moet meer bemalen worden dan vroeger, maar het moest, en daarvoor zijn de benodigde veiligheidsmaatregelen genomen. Amsterdam bijvoorbeeld wordt volkomen veilig geacht. Het waterpeil daar blijft wat het al eeuwen daarvoor was.
West Nederland is bezig op deze manier een echt Waterland te worden. De hele onderneming draagt er zorg voor dat Nederland, zelfs bij de meest extreme waterstanden in de rivieren, toch rustig dat vele water kan afvoeren naar de zee.
Drinkwater
Een en ander is gepaard gegaan met de zorg voor drinkwatervoorziening. Al dat zich ophopende water is de bron voor drinkwater. Men heeft inmiddels ervaren hoe grillig de watertoevoer van de grote rivieren kan zijn, dus stabiliteit in de watervoorziening is urgent.
Zand- en duingebieden blijven voorzien worden van gereinigd oppervlaktewater uit het IJsselmeer en uit boven genoemde watergebieden. Een groot en sterk uitgediept waterreservoir in het IJsselmeer, ergens tussen Hoorn en Lelystad, wordt nu omgeven door enorme dijken (grond kwam er genoeg vrij bij het uitdiepen). Die dijken op zich zijn ook meteen bebouwd met woningen, straten, trambanen enzovoort. Het water in die reservoirs wordt non-stop belucht; er wordt lucht ingeblazen dat het water zuurstofrijk maakt en schoon. Middenin bevinden zich de zuigers die dit schone water via pijpleidingen transporteren naar de zand- en duingebieden om er drinkwater van te maken. Hier en daar wordt die fase overgeslagen omdat veel water geen drinkwater is, maar gebruikt wordt om het gazon mee te besproeien of de wc door te trekken.
Deze reservoirs worden nu overal in het land aangelegd. Ze zijn bezig in een gebied boven Rosmalen, met water uit de Waal. Er wordt gekeken naar het totale Biesboschgebied. Ook het gebied ten oosten van stad Groningen komt in aanmerking, al moet nog nagedacht worden over waar het water precies vandaan moet komen.
Een deel van al die watervoorraden wordt in tijden van overvloed opgehaald door waterboten die water vervoeren naar delen in de wereld waar op eigen kracht niet genoeg kan worden geproduceerd.
De mensen die tien jaar terug op een zeilboot van Amsterdam vertrokken op weg naar de Waddenzee, herinneren zich dat ze nog alle ruimte hadden om op wat voor omslachtige manier dan ook op de sluizen van Enkhuizen of Lelystad aan te koersen. Dat gaat niet meer in 2025. Scheepvaart is in deze waterbekkens natuurlijk verboden, evenals alle andere activiteiten die vervuiling zouden kunnen veroorzaken.
Uiteraard is de drinkwatervoorziening een algemene nutsinstelling die geheel door de overheid wordt gerealiseerd. Alle drinkwater in de waterleidingen is dan ook eigendom van de overheid en mag alleen door de overheid worden aangeboden of verhandeld.