DE STRAALBOOT
Bovenstaande afbeelding toont een spiraalschroef die gebruikt wordt/werd bij watermolens.
Boten gebruiken over het algemeen geen spiraalschroef,
maar een soort propellerschroef onder-achter het schip. Deze schroeven moeten
zoveel mogelijk water verplaatsen dat aan de voorkant wordt verzameld en met
kracht achteruit gespoten wordt (als de boot vooruit vaart).
De aanvoer van het benodigde water wordt belemmerd door
de romp van het schip; dat zit eigenlijk in de weg, ook al probeert men de
schroef zo laag mogelijk te plaatsen. Te laag maakt de schroef erg kwetsbaar.
Stel nu eens dat je een boot bouwt met een spiraalschroef
horizontaal midden-onder het volledige schip. Aan de voorkant is dus een groot
gat waar het boegwater in verdwijnt en aan de achterkant een groot gat waar het
water met kracht uitkomt; een soort straalboot dus.
De spiraalschroef zit in een buis die de bodem van het
schip in zekere zin in twee helften deelt; de boot krijgt een ‘catamaran-karakter’.
Welke voordelen zou dat bieden:
In de eerste plaats hoeft niet alle water langs de
zijkanten van de boot verplaatst te worden. veel water wordt juist die buis
ingezogen en rechtstreeks aan de achterkant er weer uitgespoten. Dit heeft een
veel kleinere boeggolf tot gevolg en dus veel minder waterweerstand voor het
schip.
Onder de schroefbuis kan één kiel worden geplaatst, maar
ook is het mogelijk om aan weerszijden twee kielen te plaatsen. In elk geval is
de schroefbuis veilig geborgen en minder kwetsbaar dan een ventilatorschroef
onderaan.
Door de veel mindere waterweerstand zal de boot ook veel
zuiniger zijn wat betreft brandstof.
Uiteraard zou de zogenaamde vliegwielmotor moeten worden
ingebouwd, die op waterstof draait. Die waterstof wordt ter plekke uit zeewater
en zonne-energie geproduceerd.